terledim ve terledim.

2009. Bu sefer Türkçe az değil ama "biraz" biliyorum. Genelde Koreliler hep İstanbul'da oturuyorlar Ankara'da fazla kişi yok. Ben de Ankara'da en iyi Türkçe konuşan korelilerinden birisi olarak biliniyordum. Bir gün elçilikten telefon geldi.
"Alo merhaba Kore büyük elçilğinden arıyorm."
"Merhaba buyurun"
"Siz Türkiyede bayağı oturdunuz ve Türkçeyi iyi biliyorsunuz"
Ben de hemen farkettim bunlar benden tercumanlık isteyecekler ve ben de para kazanacam. Gezmek için para gerekiyordu. şansıma bak.
"O kadar iyi değilim de azcık biliyorum işte.(hadi bana yalvar buyurun)"
"Peki haftaya Kore anayasa mahkemsinden Türkiye anayasa mahkemesine ziyaret etmek için geliyorlar"
Allahım. Ne? Anayasa manken mi? ana yasaklandığı mangal mı? ne diyon sen?
"hanım efendi ben mühendisiyim yanlış adama aradınız galiba."
"hayır biliyorum ama bunlar gelip sadece selam verecek bir yemeğe çıkacaklar o kadar"
"gerçekten mi?"(yok inanmıyorum sizi ama gerçekse kolay ve cebime para mara $$$)
"aceba mümkün mü?"
"hmm tmm yaparım"

İşte o gün geldi ve onlar da geldiler. Tanıştık ve söyledim onlara ben o alanı pek bilmiyorum yada hiç bilmiyorum da olabilir. Onlar da "yok merak etme sen" diyo. Ewt Türkiye anayasa mahkemesine gidiyoruz. 20dk felan koştuk ve Türkiye anayasa mahkemesi! (Kore'nin anayasa mahkemesi bile nerde oluğunu bilmiyordum.) Binaya girdik ve yukarıya çıktık. Birisi ile tanışacakmışıyız. Sekretere sorum burası kimin odası diye. Oda diyorki. Göreceksin diyo. Tmm hadi Bakalım kimmiş.

 

Türkiye anayasa mahkemesi başkanı Haşim.

Türkiye anayasa mahkemesi başkanı Haşim.

Türkiye anayasa mahkemesi başkanı Haşim.

Türkiye anayasa mahkemesi başkanı Haşim.

Türkiye anayasa mahkemesi başkanı Haşim.

Annem babam sizi çok özledim. Sizi çok seviyorum ben ölüme gidiyorum. Çok şağol herşey için teşekküler. Burası anayasa mahkemesi değil ama cehennem merkezi.

Artık kaçışı yok derken kapı açıldı ve televizyondan ve gazettelerden çok çok tanıdığım yüz bize hoş geldiniz diyor.Yok abi hoş bullamadık yok sağol ben artık gidiyim.

Odasında 30 dk felan geçirdik zor şeyler konuşmadılar sadece selam ve ufak şeyleri konuştular.

Ama o ğün o kadar terledim ki sanki yağmurda kalmışım.

Eve dönüp sıcak su ile güzel bir duş aldım ve rahatladım. Artık zor şeyşer bitti. İyi ki halletmişim aferin bana. Yarında kaç savıcı ile tanışıp ufak şeyler konuşcakmışlar. Bu kadar kolay para kazanıyorum çok şanslıyım diyerek uyukuya daldım. Yarın daha feci ve acı bir gün olacağını hiç bilmeden...

(devamı sonra.)