Sessiz 00:23

Evim önündeki sahada deli eşek gibi koştum stresim gitsin diye.
Döndüm , güzel bir duş aldım ve yatağıma yatarken köşede dilenci gibi yazık duran fotoğraf makinesimi sanki bana bağırıyor.
"Dayı Beni hatırlıyomusun! Ben seninle nerelere gittim, sen de beni ne kadar bastın, hepsini sayamam. O zamanda sen bana ne kadar iyi davrandın, beni bebek gibi dokunuyordun, ben de flaşı patlatmak için ne kadar çabaladım! Ama şimdi ne oldu? Niye odanın ve hem canının köşesinde bıraktın!"
Cevabını veremedim çunkü doğru söylüyor. Yazık. Kucağıma aldım ve manzara bulmak için camı açarken odamın diğer köşesinde tripod duruyor ve ağızını açıyor.
" Dayı Beni hatırliyormusun! Ben seninle..."
"Tamam.Sen de gel"

 Bu iki yoldaşımların dışında herşey çok sessiz ve sakin.
Cam kenarında sayın tripod beyi kurdum ve üstünde de sayın fotoğraf makinesini hanımı yerleştirdim.
Otomatik çekmeye ayarladım. Fazla ışık olmadığı için bir resim çekmek için 10 saniye felan sürüyor ve 3 resim arda arda çekmek için toplam 1dk sürer. Ben de düğmeye basıp yatıp ve gözlerimi kapatım hiç bir şey düşünmeyeceğim diye düşündüm. Bu 1 dk ne kadar rahat, sakin ve sevimli.
Sessizlik ne kadar güzel bir şey. Zaman geçti 1 dk.lik uzun bir süre geçtikten sonra resimleri kontrol ederken ha! dedim.
  Sessizliği yarıp kaçan bir yaramaz arabayı görüyorum. Yuhhhhh!

Bazı insanlar sessizliği bozuyor. Yani gürültüyü sevenler var. Tmm sen sev ama beni de sevdiğim şeyleri sevmeye devam ettir. Bozma etrafımı.